Rozdział 30 - Odnalezienie Burdala

- A siedź sobie tam, kapusiu!
Andres Tchibosen prezentował istny taniec przed kontenerem, do którego wpadł Veingard. Podskakiwał, pokazywał język, a nawet - śpiewał:
- Mały Veingard wpadł do kubła, cóż za wielka strata! Już mu Ruah nie pomoże, nie pomoże tata!
Tymczasem Skrett nadal wrzeszczał:
- Aaaaaaaa! Wyciągnijcie mnie stąd! AAAAA!
Milka westchnął teatralnie, po czym podszedł do pojemnika i pomógł wyjść Skrettowi.
Ten otrzepał się z pyłu, jednak mimo to był cały umorusany.
- Jesteś u Sygurda! - krzyknął, celując palcem w Andresa.
Następnie odszedł, kopiąc do każdego napotkanego po drodze kamienia.
- Głupi liliput - mruknął Tchibosen.
- Odezwał się ten wielki - odparł z niechęcią Ber.
- No co się czepiasz?!
- A to, że teraz szanowny kolega Pedalsen powyrywa nam wszystkim nogi z wiadomej części ciała - powiedział Rumrumrum ponuro.
***
Tum i Anderas siedzieli na cmentarzu.
Na jakiejś płycie nagrobkowej ułożyli butelkę i kieliszki.
Mieli szukać zwłok Burdala, ale najwyraźniej o tym zapomnieli...
- Ja si mówieee, to do-bry kumpel był - bełotał Hylde.
- Jaaaa... - odparł Wanker.
- Niech mu ziemia letkom bedzie...
***
- Tutaj go nie ma! - zawołał Milka do któregoś z policjantów. - Wiewióry zwyczajnie zrobiły nas w bambuko...
- Na to wygląda - odrzekł funkcjonariusz. - Pewnie pozbyli się zwłok, żeby ukryć dowody swojej winy.
- Wy tylko "zwłoki" i "zwłoki"! - zawołał rozdzierająco Kent. - A to takie beznamiętne!
- Faktycznie, "trup" brzmi o wiele lepiej niż "zwłoki" - stwierdził Kopytkoski. - Zwał jak zwał, w każdym razie nadal tego nie znaleźliśmy.
***
Sygurd Pedalsen przypominał nieco King-Konga.
Był może nieco bardziej owłosiony. Miał nieproporcjonalnie długie ręce i twarz, której wyraz świadczył o tym, iż jej posiadacz nie należy do elity intelektualnej norweskiego społeczeństwa.
Ów skoczek uświadomił sobie właśnie, iż od wolności dzieli go tylko kilka dni.
Wypuszczą go z więzienia.
A drugi raz już nie da się zamknąć.
Sygurd snuł plany o tym, co zrobi, gdy już będzie wolny.
Były to bardzo złowieszcze plany...
***
Tum Hylde drzemał na płycie nagrobnej. Co jakiś czas odzyskiwał przytomność, pociągał kilka łyków wódki i ponownie zasypiał.
Natomiast Anderas Wanker wpatrywał się tępo w jakiś punkt w oddali.
Norweg i Niemiec urżnęli się niczym przysłowiowe świnie.
Wtem...
- Hehe, moge sie dosiednąć?
Hylde otrząsnął się z letargu.
Drżąc, podniósł głowę. Zobaczył przed sobą Andresa Burdala.
- Co sie tak gapisz jak rzyć w kibel? - spytał Burdal.
- Za dużo wypiłem - stwierdził Tum, po czym dodał w myślach: "Zdarzało mi się widzieć białe myszki, a nawet krasnoludki, jeśli Skrett był akurat w pobliżu... Ale duchy? Chyba zapiłem się na śmierć...".
- Siadaj, brachu - powiedział Hylde.
- Duuuuuuuuuuuuuuuuch! - wrzasnął Anderas Wanker, po czym ukośnym biegiem skierował się w stronę cmentarnej bramy. - Duuuuuuuuuuuch!
- Co jest? - zdumiał się Burdal. - Przecież żem mu nie pokazywał...





Nie mam pomysłu na sondę ;P